त्यो अधेरो रात, तीजको नाच, अनि तेसैमा चन्द्रमा जस्तै चम्किरहेकी उनि| Nepali Love Story
त्यो अधेरो रात, भदौरे झरीको संकेत गरि रहेको थियो। आकाशमा बादलको कालो पर्दा मडारिएको थियो, तर गाउँभरि तीजको रौनक भने सकिने कर्ममा थिएन। मादलको तालमा नाच्ने पाइलाहरूले धर्ती थर्किरहेको जस्तो लग्थियो। रातको त्यो अधेरोपनलाई पनि तीजको उज्यालो उमङ्गले जितेको जस्तो। म टाढैबाट हेरिरहेको थिएँ, सबैको बीचमा उभिएर पनि आफूलाई एक्लो महसुस गर्दै। अनि त्यही बेला यक्कासी मेरो आँखा ठोक्कियो—त्यो चन्द्रमा जस्तै चम्किरहेकी उनिसँग।
उसको पहिरन हरियो बुलोच र रातो सारी थियो, जसमा सुनौलो किनारा टल्किरहेको थियो। उसको कपाल खुला थियो, हावासँगै लहराउँदा त्यो दृश्यले मेरो मनै लोभ्यायो। उनि नाचिरहेकी थिइन्, तीजको गीतमा हराउँदै। उसको हरेक पाइलासँगै मेरो मुटुको धड्कन पनि ताल मिलाउँथ्यो। मलाई लाग्यो, यो रातको अधेरो पनि उसको मुस्कानको उज्यालोले हराउँछ। तर यो मनको कुरा केवल म भित्रै सीमित थियो। उनले मलाई कहिल्यै देखिन्, न त मेरो भावनाको गहिराइ थाहा पाइन्।
तीजको नाचमा ऊ यति मग्न थिई कि उसको वरिपरि कोही छ कि छैन, उसलाई मतलब नै थिएन। साथीहरूसँग हाँस्दै, गाउँदै, उसले आफ्नै संसार बनाएकी थिई। म भने त्यही भीडको कुनामा उभिएर उसलाई नियालिरहन्थेँ। उसको हरेक हाँसोले मलाई खुशी दिन्थ्यो, तर त्यही खुशीमा कतै पीडा पनि लुकेको हुन्थ्यो। किनभने मलाई थाहा थियो—यो प्रेम केवल मेरो मनको एक कोरा कागजमा लेखिएको कथा थियो, जुन कहिल्यै पूरा हुने थिएन।
रात गहिरिँदै गयो। चन्द्रमा बादलको पर्दाबाट लजाउँदै बाहिर निस्कियो। उसको अनुहारमा चन्द्रमाको उज्यालो ठोक्किँदा ऊ झन् सुन्दर देखिन्थी। मलाई लाग्यो, यो रात उसकै लागि मात्र बनेको हो। तीजको यो उमङ्ग, यो नाच, यो रौनक—सबै उसकै वरिपरि घुमिरहेको थियो। म भने त्यही अधेरो कुनामा बसेर सपना बुनिरहेँ। एउटा यस्तो सपना, जहाँ ऊ मेरो सामुन्ने उभिएर मुस्कुराउँथी, जहाँ उसको हात मेरो हातमा हुन्थ्यो। तर यो केवल मेरो कल्पना थियो, वास्तविकताबाट कोसौँ टाढा।
ऊ नाच्दै थिई, उसको पाइलाहरूले मलाई पनि नचाउन खोज्थे। तर म हिम्मत गर्न सकिनँ। मनले चाहेर पनि पाइला अघि बढाउन सकिनँ। यदि म गएर उसको सामुन्ने उभिएको भए? यदि मैले आफ्नो मनको कुरा उसलाई सुनाएको भए? तर यो "यदि" ले मात्रै मेरो मनको आगो निभाउन सक्थेन। ऊ मेरो लागि चन्द्रमा जस्तै थिई—सुन्दर, टल्कने, तर कहिल्यै नजिक नआउने।
रात बित्यो, तीजको नाच पनि सकियो। सबै आ-आफ्नो घरतिर लागे। उनि पनि आफ्ना साथीहरूसँग हाँस्दै गइन्। म त्यहीँ उभिएर हेरिरहेँ, जबसम्म उसको छायाँ अधेरोमा हराउँदैन। मेरो मनमा उसको मुस्कान बाँकी रह्यो, तर त्यो मुस्कान कहिल्यै मेरो लागि थिएन। यो एकतर्फी प्रेमको कथा यहीँ टुङ्गिन्छ, जहाँ म अधेरो रातमा एक्लै बाँचिरहेँ, र ऊ चन्द्रमा जस्तै चम्किरही।